O Aλέξανδρος Νεχαμάς γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών το 1964.  Σπούδασε Φιλοσοφία και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Swarthmore και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Princeton.  Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Pittsburgh (1971-1986) και της Pennsylvania (1986-1989), και το 1989 επέστρεψε στο Princeton ως Καθηγητής Ανθρωπιστικών Σπουδών, Φιλοσοφίας, και Συγκριτικής Φιλολογίας στην έδρα Carpenter.   Έχει επίσης διδάξει στην έδρες Mills και Sather στο Πανεπιστήμιο της California/Berkeley.  Έχει συγγράψει τα εξής βιβλία: Νίτσε: Η Ζωή ως Λογοτεχνία, Η Τέχνη του Βίου: Σωκρατικοί Στοχασμοί από τον Πλάτωνα ως τον Φουκώ, Αρετές της Αυθεντικότητας: Δοκίμια για τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη,  Μόνο μια Υπόσχεση Ευτυχίας: Η Θέση του Ωραίου στην Τέχνη και στην Ζωή και Περί Φιλίας, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες, και περίπου εκατόν πενήντα επιστημονικές εργασίες και βιβλιοκρισίες.  Έχει επίσης μεταφράσει το Συμπόσιον και τον Φαίδρον του Πλά-τωνος στα Αγγλικά.  Στο Princeton, έχει διατελέσει Πρόεδρος του Συμβουλίου Ανθρωπιστικών Σπουδών, Διευθυντής του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, 2000), καθώς και Ιδρυτικός Διευθυντής του Οργανισμού Ερευνητών Ανθρωπιστικών και Επιστημονικών Σπουδών (Society of Fellows in the Liberal Arts).  Είναι Επίτιμος Διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Διεθνούς Ελληνικού Πανεπιστημίου, και της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου.  Διετέλεσε Πρόεδρος της American Philosophical Association και είναι μέλος της American Academy of Arts and Sciences και της American Philosophical Society.  Έχει βραβευθεί, μεταξύ άλλων, me το Behrman Award for Distinguished Achievement in the Humanities tou Πανεπιστημίου του Princeton, με το Premio Internazionale Nietzsche, και με το Mellon Foundation Award for Distinguished Achievement in the Humanities.   Έδωσε τις διαλέξεις Sather στο Πανεπιστήμιο της California/Berkeley, τις διαλέξεις Tanner στο Πανεπιστήμιο Yale, και τις διαλέξεις Gifford στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.  ΄Εχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ερμηνεύει φιλοσόφους όπως τους Προσωκρατικοίύς τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, ή τον Νίτσε εστιαζόμενος στα προβλήματα που τους απασχολούσαν την εποχή τους, θέτοντάς του, όσο είναι εφικτό, στο αρχικό ιστορικό τους πλαίσιο.  Μια τέτοια αντιμετώπιση, αντί να τους απομακρύνει από τα θέματα που απασχολούν τη σύγχρονη φιλοσοφία, τους φέρνει συχνά πολύ πιο κοντά μας.  Π.χ, η Πλατωνική προγραφή της επικής και δραματικής ποίησης στην Πολιτεία, αν συνδυαστεί με τον κοινωνικό και ιδεολογικό τους ρόλο στην αρχαία Αθήνα, μπορεί να ερμηνευθεί όχι ως άρνηση της αξίας της υψηλής τέχνης αλλά ως το πρότυπο όλων των επιθέσεων που οι λαϊκές τέχνες έχουν συνεχώς υποστεί από την εποχή εκείνη ως και σήμερα.  Και επειδή οι αξίες της τέχνης δεν είναι απομονωμένες αλλά διέπουν τον κόσμο μας, η φιλοσοφία πρέπει να τις αντιμετωπίσει ρητά και να υπερασπισθεί την κεντρική τους θέση στην ανθρώπινη ζωή.